หลังจากไม่ได้กลับบ้านที่ต่างจังหวัดมาหลายปี มองดูงานแล้วก็ไม่มีไร เลยตัดสินใจ สำนึกรักบ้านเกิด จัดกระเป๋าเดินทางกลับบ้านซะเลย บ้านที่ต่างจังหวัดก็ไม่ใช่ที่ไหนหรอกนะครับ ร้อยเอ็ดนั่นเอง การเดินทางของผมนี่ก็กลับโดยรถโดยสารประจำทางของบริษัท ประหยัดทัวร์ ระยะทางจากกรุงเทพฯ ถึงร้อยเอ็ดประมาณ 459 กิโลเมตร ใช้เวลาในการเดินทางประมาณ 5- 6 ชั่วโมงโดยประมาณ การเดินทางกลับในครั้งนี้ผมกลับตอนเช้า 07.30 ถึงบ้านก็ประมาณ บ่ายสองนิดๆ
ไม่ได้กลับบ้านตัวเองซะนาน ดูแล้ววิถีชีวิตที่นี่เปลี่ยนแปลงไปเยอะพอสมควร ในตลาดตัวอำเภอจากไม่มี 7-11 ก็มีเปิด (บ้านเราเจริญแว้ววว) ตึกรามบ้านช่อง ก็สร้างในแบบสมัยใหม่กัน พอถึงบ้านตามธรรมเนียนไทยๆ ก็ต้องเข้าไปกราบสวัสดีพ่อกับแม่ มองดูใบหน้ายิ้มแย้มและแววตาท่านดีใจและมีความสุขที่ลูกชายที่ไปทำงานที่เมืองกรุงหลายปี กลับบ้านมาเยี่ยมเยือนท่าน
การนึ่งข้าวแบบบ้านๆ
ที่บ้านของผมการดำเนินชีวิตก็ยังเป็นเหมือนสมัยเก่า คือบ้านญาติๆก็จะอยู่รายล้อมกัน ตอนเช้าๆตื่นมาก็จะหุงหาอาหารทำกับข้าว มีไรก็แบ่งกันไปกิน ไม่อยากบอกว่าที่บ้านผมนี่ยังใช้ฝืนในการหุงหาอาหารนะครับ เป็นไรที่วิถีชาวบ้านชนบทจริงๆ ถึงแม้ว่าที่นี่จะไม่มีไรที่ฟู่ฟ่า หรูหรา แต่บรรยากาศมันอบอุ่นและมีความสุขจริงๆครับ
ตอนเย็นๆ หลังจากญาติๆ ไปทำงานก็กลับมารวมตัวกันบริเวณหลังบ้านผม ออกกำลังกายกัน การออกกำลังกายก็ง่ายๆครับ ฮูลาฮูบ นี่เอง ดูแต่ละคนนี่มืออาชีพจริงๆเลยครับ งิงิ สนุกสนานกัน ซึ่งภาพแบบนี้จะหาดูไม่ได้แน่ๆในเมืองกรุง
การกลับบ้านครั้งนี้ทำให้ผมไม่อยากกลับมากรุงเทพฯ เลยครับ เพราะมันมีความรู้สึกอบอุ่นมาก แต่ด้วยภาระหน้าที่และการงานจำเป็นที่จะต้องมา เพื่อนๆคนไหนที่ไม่ค่อยได้กลับบ้านไปเจอพ่อแม่ และครอบครัว ก็อย่าลืมหาเวลาว่างไปเยี่ยมท่านๆและเขาเหล่านั้นนะครับ อย่าลืมบ้านเกิดของเราและพวกเขายังรอเรากลับไปเยี่ยม
โป๊ยเซียนหน้าบ้าน
